Karşılıksız Emek, Sessiz Tükeniştir
Karşılığını almadan yaptığın her iş, seni farkında olmadan amatörlüğe iter. Hatır için, gönül için, “olsun” diyerek yaptığın ve sıradanlaştırdığın her emek; ne yazık ki seni bir adım ileri değil, yerinde saymaya mahkûm eder.
VURAL YEŞİLYURT
trtbafra@gmail.com - 05363267627
İnsan, para kazanamadığı işten en azından saygı bekler. Ama günümüz dünyasında çoğu zaman ne emek görünür ne de vefa hatırlanır. İnsanlar, işine yaradığın sürece seni “adamdan” sayar; iş bitince sessizlik başlar.
Eskiden büyüklerimiz çok şey söylerdi.
“Kimse yardım istemeden yardım etme.”
“Karşılığını almadığın iş için kendini yorma.”
Ama biz o sözlere kulak asmadık. İyi niyetimizi pusula sandık, yolu kaybettik.
Geçtiğimiz günlerde, elimden geldiğince bir dostumun işini gördüm. Yetmedi, memnun olsun diye sürprizler yaptım, fazladan emek koydum. Günler sonra aradım, “Müsaitsen bir çayını içmeye geleceğim” dedim.
“Az işim var, sana dönerim” dedi.
Saatler geçti…
Günler haftaları kovaladı…
Ama o dönüş hiç olmadı.
Oysa benim maddi bir beklentim yoktu. Ne para istedim ne menfaat. Sadece bir çay, bir hatır, bir vefa…
Bazen kuru bir “teşekkür” bile çok görülüyor, bazen o da yok.
İşte tam da bu yüzden karar aldım:
Bundan böyle önceliği ben olmayanları, hayatımdan yavaş yavaş siliyorum.
Çünkü insan, en çok karşılıksız emek verirken tükeniyor.
