“Sessizce Giden Bir Güzel İnsan”
Bazen bir insanın gidişiyle bir dönemin kapandığını hissedersiniz. O boşluk sadece bir sandalye, bir makam, bir isim değildir artık. O boşluk; bir tebessümün eksikliği, bir selamın yoksunluğu, bir hatır sormanın sessizliğidir.
VURAL YEŞİLYURT
trtbafra@gmail.com - 05363267627
Orhan Namlı'nın ardından işte tam da böyle bir boşluk kaldı içimizde…
Onu ilk tanıdığımda daha genç bir adamdı. Herkese “ağabey” gibi yaklaşan, ama hiçbir zaman kendini üstün görmeyen bir hali vardı. Siyaseti, halkın içinde, halk için yapardı. Makam odalarında değil, çay ocaklarında, sokak başlarında konuşurdu insanlarla. Onun için insanlar “oy” değil, “dua” idi.
Sadece bir siyasi figür değildi o. Bir baba, bir eş, bir dost, bir sırdaş, bir gönül insanıydı. Gül Namlı’yla olan vefalı beraberliği, ailesine duyduğu sevgi, çocuklarına olan düşkünlüğüyle örnek bir adamdı. Kimse onun ağzından kırıcı bir söz duymamıştır. Çünkü onun lügatında kırmak değil, onarmak vardı.
Cenazesinde yüzlerce insan vardı. Herkes aynı şeyi fısıldıyordu birbirine:
“Güzel adamdı… Allah rahmet eylesin.”
Ve aslında bu cümle, bir ömürlük emeğin özeti gibiydi.
Bazı insanlar yaşarken de iz bırakır, gittiklerinde de...
Orhan Namlı da o insanlardan biriydi. Arkasında öyle gürültülü bir miras değil, sessiz ama derin bir vefa bıraktı.
Şimdi Bafra’nın sokaklarında o sessizlik dolaşıyor. Ama eminim ki, adını anan her dilde bir dua, bir teşekkür, bir tebessüm var.
Mekânın cennet olsun Orhan Ağabey…
Sen artık dualardasın.
